Normaal gesproken begin je een blog met over jezelf te vertellen.
Maar ja, dan doe ik het bij deze nu dus.
Aangezien mijn blog nadrukkelijk bij autisme ligt wil ik eerst zeggen hoelang ik de diagnose autisme heb.
Het is dit jaar 10 jaar geleden dat ik de diagnose pdd-nos heb gekregen. (een jubileum haha) Tegenwoordig heet dit geen pdd-nos meer maar autisme spectrum stoornis (ass)
Ik heb in het verleden al zoveel meegemaakt omtrent de psychiatrie dat ik toch wel blij was dat ik eindelijk de juiste diagnose had gehad.
En ook waarom ik op dingen anders dan anderen reageerde.
En dat ik eindelijk wist waarom contacten maken voor mij lastiger is aan te pakken.
De eerste keer dat ik in aanraking ben gekomen met de psychiatrie was een sova training die ik ben gaan volgen toen ik 10 jaar was bij toen nog het RIAGG wat tegenwoordig GGZ heet.
Op mijn 16e heb deze training nog een keer gedaan.
Maar altijd bleef ik terug getrokken en zei niet veel buitenshuis.
Totdat ik ging afzetten tegenover mijn ouders en school ging ook steeds minder omdat ik veel moest verwerken in mijn hoofd wat niet lukte.
Ik heb helaas vaak gespijbeld. Ja dit zeg ik gewoon omdat het toch al lang is geleden en je zo een beter beeld krijgt hoe ik was.
Ik laat overigens ook details weg die ik liever voor mezelf houd, Ik hoef tenslotte niet alles te delen wat ik wil.
Nadat het op school echt niet meer lukte en thuis ook moeilijker werd ben ik 3 maanden in behandeling geweest op een afdeling, daarna ging ik dagbehandeling doen.
Ik ben in die periode ook verhuisd en ben toen bij het ribw gaan wonen in een groep.
Nu ik terug kijk op deze tijd denk ik, had ik toen maar geweten dat ik autisme had.
Er is ook sprake geweest dat ik borderline zou kunnen hebben.
Er werd toen veel vaker gedacht dat een vrouw borderline zou kunnen hebben ipv autisme.
Gelukkig weet men steeds meer over autisme bij vrouwen en wordt vaker wel de juiste diagnose gesteld.
Vandaag de dag kan ik goed met mijn autisme leven,ik weet de valkuilen en wat ik wel en niet kan.
En wanneer ik moe ben en dat ik dan rust wil nemen.
Ook al kan dit niet altijd, toch heb ik het wel nodig. Dan functioneer ik beter.
Alleen ik baal nog steeds dat ik amper contacten heb. Maar misschien wil ik hierin iets te veel.
Ik ben soms serieus jaloers als groepjes mensen leuke dingen ondernemen of bij elkaar op visite gaan.
En dat niet om de 3 maanden om maar wat te noemen, maar wekelijks.
Nu nog wat waar ik me voor interesseer en mijn hobby's.
Uiteraard gedichten schrijven! Dat is echt een uitlaatklep.
En nu dus ook bloggen.
Ik speel graag spellen op facebook. Kleuren doe ik graag (uit die boeken: kleuren voor volwassenen).
Ik werk 1x in de week als vrijwilliger in de Ruilwinkel.
Ook heb ik sinds een paar maanden eindelijk goede begeleiding aan huis. 1x per week komt er begeleiding. Er zijn er 2, dus ze wisselen af met langskomen.
Fietsen vind ik ook leuk om te doen. En soms een uitstapje maken met de trein.
Ook steek ik veel tijd in mijn huishouden (misschien iets té veel maar dat komt omdat ik perfectionistisch ben en van netjes en geordend houd).
Tenslotte nog samen plezier hebben met mijn dochter die altijd van vrijdagmiddag t/m maandagochtend bij mij is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten