Uniek

Vast wel eens gehoord van een niet autist (neurotypicals NT-ers) tegen een autist: "O, maar waarom maak je dan contact? Autisten zitten toch in hun zelf gekeerd in een hoekje?"
Gelukkig zijn dit soort opmerkingen steeds minder aan de orde vandaag de dag.
Vooral door het feit dat er steeds meer bekend is door autisme.
Dat was vroeger wel anders. Je hoorde er niet bij, was gek. Gek omdat je "anders" was.
Maar is het niet zo dat we allemaal anders zijn? Het zou gek zijn als we allemaal hetzelfde waren.
Zo zijn autisten ook allemaal anders en dus uniek.
En daar is niks mis mee.
Wat de ene autist wel kan, kan de andere niet.
En inderdaad zijn er autisten die heel weinig contact maken met de buitenwereld en liever alleen hun eigen ding doen omdat met meerdere mensen samen zijn te veel prikkels met zich meedraagt.

Maar ik, en met mij veel andere autisten zijn zo niet. Wij maken wel contact.
Misschien niet altijd op de juiste manier, maar we doen het wel.
Wij willen er net zo goed bij horen in deze maatschappij. Een maatschappij waar zoveel om snelheid draait, waar ik af en toe gek van word.
Op die momenten zou ik wel even alleen willen zijn en zou die vraag hierboven wel kloppen dat ik in mezelf gekeerd zit.
Maar dat is puur op momenten dat men té snel iets wil van me.
Eigenlijk dwaal ik nu wat af van het onderwerp uniek.
In een volgende blog, weet niet of dat de eerstvolgende blog wordt, ga ik het over prikkels hebben.
En die krijg ik genoeg!

Wat ik voor nu wil zeggen is dat ieder mens uniek is en zijn of haar kwaliteiten heeft. Zijn of haar min- en pluspunten heeft. Zijn of haar talenten heeft.
Zo is het ook met autisten.
De één houdt wel van veel mensen om zich heen, de ander juist niet. De één kan bepaalde geluiden niet verdragen waar de ander totaal geen moeite mee heeft.

Allemaal Anders Allemaal Uniek