Als eerste mijn excuses! Ik heb al een half jaar niet meer geblogd. Sorry hiervoor!
Meteen dus een goed voornemen om in 2018 meer te bloggen.
Ik heb nu gezellig de Top 2000 op de achtergrond aanstaan. Gezellig om naar te luisteren terwijl ik zit te bloggen.
Maar goed, 2017 is bijna ten einde.
Tijd om over goede voornemens na te denken. Normaal gesproken ben ik niet echt met goede voornemens bezig. Dan komt bij mij het nieuwe jaar zoals het komt. Deze keer heb ik wel een goed voornemen.
Ik wil en moet afvallen!!
Ik heb zeer lang rond de 78 kilo gewogen, dat vond ik een mooi gewicht.
Maar ondertussen weeg ik toch wel te veel. Ik zal eerlijk zeggen dat ik 86 kilo weeg. Daar moet echt 6 kilo vanaf. Misschien zelfs 8 kilo er af om weer op 78 kilo te komen.
Ik denk dat ik ben aangekomen door mijn medicijngebruik en doordat ik moeilijk lekker eten kan weigeren.
Op mijn werk snoepen we nogal eens. En ik heb in de supermarkt vaak chocola en ander lekkers gekocht.
Ik ga in het nieuwe jaar dus een serieuze poging wagen om af te vallen.
Gelukkig ga ik ook sportiever worden door te zwemmen, dat heb ik al zolang niet meer gedaan dat ik zelfs niet meer weet wanneer de laatste keer is geweest dat ik heb gezwommen.
Het zwembad is ook nog een eindje fietsen dus ik fiets naar het zwembad, zwem en fiets weer terug naar huis. En dan meteen aan de slagroomtaart ;) Haha, dat is een grapje.
Ik wil iedereen een mooi 2018 wensen en als je ook aan goede voornemens doet, veel succes ermee!
Dinsdag 6 juni heb ik gefigureerd bij GTST.
Het was een geweldige ervaring! Ik hoop ter zijner tijd weer een keer te mogen figureren.
Ik vind het zo leuk om die sfeer mee te maken. De sets en enkele acteurs/actrices te mogen zien.
Stiekem zou ik best een rol willen hebben in die serie. Maar ja, dat kan natuurlijk niet. En dan moet je acteerlessen volgen. Plus liever in Amsterdam of omgeving wonen. En ze moeten je maar net nodig hebben in GTST.
Dus ik hou het bij figureren wanneer ik kan en als het ook kan. Soms hebben ze al genoeg aanmeldingen of hebben ze je niet nodig.
Ik was 6 juni al erg op tijd aanwezig en zat toch wel in spanning te wachten totdat ik geroepen zou worden. Ik bleek gelukkig niet de enige figurant te zijn, want er kwamen er nog 4 aan. En zij hadden allemaal al eens eerder gefigureerd dus wist ik wat me zo ongeveer te wachten stond.
Uiteindelijk waren we na enige tijd wachten aan de beurt. Echt grappig om sommige sets in het echt te zien ipv op televisie!
Wat ik precies gedaan heb zeg ik uiteraard niet want ik heb een contract moeten tekenen.
Ik kan wel zeggen dat ik als het goed is de laatste week van september ben te zien. Wie weet maar 1 seconde, haha. Maar dat maakt me niks uit, zoals ik al zei vond ik de sfeer die ik meekreeg nog belangrijker dan dat ik op tv zou kunnen komen.
Het enige waar ik last van had door mijn autisme is dat ik niet goed heb kunnen slapen daarna. Ik bleef de beelden van die middag maar voor me zien. Toch iets te veel prikkels, maar wel leuke prikkels!
Ik moet eigenlijk mijn bucketlist eens gaan aanpassen. Zie link: Bucketlist.
Maar nu komt nr. 14 van de bucketlist wel uit!
Ik mag gaan figureren in Goede Tijden Slechte Tijden!!! Hoe gaaf is dat!
Ik heb me een tijdje terug aangemeld bij "In the picture" Daar staat ook met regelmaat dat je je kunt opgeven om te figureren in GTST. Dus ik me aangemeld.
En nu hebben ze mij gekozen. Ik moet dinsdagmiddag 6 juni bij het gebouw zijn waar GTST wordt opgenomen, in Amsterdam.
Ik heb er zoveel zin in. Al vind ik het uiteraard ook wel wat spannend wat me te wachten staat.
Dus ik kom op tv, al is het maar een paar seconden, maar toch zie je me. Ik weet nog niet wanneer het uitgezonden gaat worden, GTST heeft namelijk ook een zomerstop. En alles wordt enige weken van tevoren opgenomen.
Er zijn ook regels, zo mag ik niet met acteurs die ik tegenkom op de foto en er ook niks tegen zeggen. Maar och, dat maakt me helemaal niks uit, het idee dat ik meedoe voor enkele seconden vind ik al heel wat!
Wordt vervolgd.......
Omdat het autismeweek is kan ik niet achter blijven met een blog.
Het gaat over onbegrip en hoe ik daar tegen aan kijk.
Er is nóg steeds veel onbegrip. Helaas. Dat maakt het minder makkelijk om te zijn wie ik ben.
Dat is Saskia met autisme.
Voor mij zelf is het geen straf om autisme te hebben, alleen de omgeving maakt het me soms moeilijk.
Gelukkig niet meer op mijn werk, daar accepteren ze wel hoe en wie ik ben.
Het begint al vaak met moeilijkheden als ik mijn flat verlaat en ik beneden iemand tegen kom. Ik ben altijd vriendelijk en groet die persoon in kwestie. Maar als ik dan andersom geen hallo terug krijg te horen begin ik al te piekeren en licht geïrriteerd te raken. Je kunt elkaar op het minst toch groeten.
Gelukkig kan ik tegenwoordig wel relativeren en bedenk dan dat er ook nog genoeg andere mensen in de flat zijn die me wel groeten. Of zelfs vragen hoe het met me is.
Ja, ik ben tevreden dat ik kan relativeren. Dat kon ik jaren geleden nog niet. Echt alles was toen zwart wit bij mij. nu kan ik ook grijs denken. En dat moet wel in deze wereld. Anders kom je er ook niet.
Maar goed, onbegrip kom ik nog wel tegen in de vorm van dat men niet begrijpt dat iedere autist anders is.
Ik ben niet zoals die man uit de film Rainman. Verre van zelfs.
Iedere autist is weer anders. We hebben allemaal onze kwaliteiten en talenten. Mijn talent is vooral creatief bezig zijn.
En netjes zijn noem ik een kwaliteit. In veel beroepen is netjes werken wel zo fijn.
Ik heb namelijk arbeidsvermogen zei het UWV pas geleden en ik moet passend werk gaan doen op termijn en dan ga ik door middel van een test ook kijken wat mijn kwaliteiten zijn.
Over arbeidsvermogen en werken besteed ik binnenkort weer een blog aan.
Ik hoop echt dat onbegrip minder wordt en zelfs helemaal weg kan gaan. Kijk eerst naar de persoon, niet meteen naar het autisme.
Kijk eerst wat de persoon kan en doet. Niet meteen oordelen. dat is niet prettig.
Op mijn werk, waar ik sinds een paar weken nog een dagdeel erbij heb, beschilder ik o.a. stenen.
Ik heb het helemaal gevonden bij deze activiteit.
Ik word er ook steeds beter in vind ik om een steen te beschilderen.
Hieronder een collage van alle tot nu toe beschilderde stenen.
Mijn favoriete steen is de koe. Mocht je nog leuke tips hebben om op een steen te schilderen, laat maar weten. Zelf zit ik te denken aan Winnie de Poeh. Of Nijntje. Die zijn leuk voor op een kinderkamer.
Nog iets wat ik leuk vind om te doen op mijn werk is glasfusing. Leuke hangertjes maken en van te voren niet precies weten hoe ze uit de magnetron komen, dat maakt het extra leuk om te doen.
Hieronder wat hangertjes die ik heb gemaakt.
Ik ga ook met iets nieuws beginnen, maar dat ga ik thuis doen. Puzzelen.
Ik heb een puzzel van 1000 stukjes en één van 1500 stukjes gekocht.
Ik baal wel van mijn puzzelmat, dat is niet fijn om een puzzel op te maken. Ik moet dus eerst nog een grote plank hebben waar ik de puzzel op kan maken.
Dus nog even geduld voor ik kan beginnen.
Gedichten schrijf ik ook nog steeds graag, al is mijn inspiratie de laatste tijd wel wat minder. Ook blijf ik blogs maken, ook minder dan ik zou willen (waarom ben ik hiermee zo inspiratieloos?) Of jij moet een leuk en interessant onderwerp weten waar ik over zou kunnen bloggen.
Ideeën zijn altijd welkom.
Kleuren en schilderen doe ik ook graag, al leg ik deze hobby even aan de kant omdat ik me nu op puzzelen wil storten.
Dan mijn hobby lezen, vooral in de avond als het donker is, lekker op de bank of op mijn bed nog een hoofdstuk lezen, geeft tevens ook wat rust en je kan makkelijker slapen.
GTST kijken, dat blijft ook leuk. Ik kijk al bijna vanaf het begin dat het op de buis is. En nee, ik mis geen aflevering.
Als ik niet kan kijken moet ik het terugkijken op mijn laptop.
Verder vind ik af en toe een uitstapje maken leuk, bijvoorbeeld naar een andere plaats. Of gewoon in eigen stad, bijvoorbeeld naar het bos (De Warande) of iets iets verder weg met de fiets (De Loonse en Drunense Duinen).
En graag zou ik mijn contacten uitbreiden, dit blijft voor mij enorm moeilijk. Ik wil het wel graag, maar als ik wil plannen heb ik vaak van laat toch maar. De drempel is vaak te hoog.
Ik weet ook niet met wie en hoe vaak ik wil afspreken. En wat te doen als je afspreekt
Contacten hebben/houden blijft een moeilijk maar wel noodzakelijk aandachtspunt bij mij.
Dat heeft dus met mijn autisme te maken. Ik heb dit namelijk altijd al gehad en het is eigenlijk nooit veranderd.
Ik ga wel binnenkort met mijn goede vriendin naar een concert toe. En zij neemt ook een vriendin mee, dus dat wordt wat spannend maar wel gezellig. Ik kijk er in ieder geval naar uit.
En ten slotte als laatste. Soms vind ik niks doen leuk, als het me lukt dan. Gewoon even niks doen, alleen maar zen zijn. Proberen te genieten van helemaal niks.
Niet heel makkelijk om te doen, maar soms wel even nodig. Dat zouden we allemaal eens moeten doen, helemaal niks, in deze drukke gejaagde maatschappij waarin we toch al zoveel moeten.
