Autileven: augustus 2015

Hier ben ik weer met een blog. Het is alweer 3 weken geleden dat ik voor het laatst een blog heb gemaakt.
Soms heb ik gewoon weinig interessants te melden. Of ik vind het niet het delen waard. En het kan ook nog zijn dat ik bepaalde zaken liever privé houd.
Nu heb ik wel weer wat onderwerpen bedacht.

Het stukje in het Stadsnieuws
Blogs voor op de site van de Hersenstichting
Social media
Mijn beetje vreemde tic

Ik ga onderwerpen 1 en 2 behandelen. Onderwerpen 3 en 4 volgen in een volgende blog en dat is zo spoedig mogelijk omdat ik bij onderwerp 3 ook een gedicht heb gemaakt.
En zoals jullie weten deel ik graag blogs maar nóg veel liever een gedicht.

Waarom over blogs op de site van de Hersenstichting? Ik heb namelijk pas geleden de Hersenstichting benaderd met de vraag of ik in een blog mijn gedichtenbundel zou kunnen promoten.
Ik heb er ook bij verteld dat ik blogs maak. Dit was interessant voor hen om te weten omdat er op de website van hen mensen het verhaal doen door middel van een blog.
Deze onderwerpen hebben betrekking op alles wat met de hersenen te maken heeft.
Zo heeft autisme ook met de hersenen te maken.
Ik kreeg een mail terug met de mededeling dat mijn blogs waarvan ik de link had opgestuurd interessant waren en dat de eerste blog op 7 september online gezet gaat worden.
Het is de blog die Uniek heet en die ik op 10 juni '15 had gepubliceerd.
Zo leuk dat ik nu ook blogs kan delen!
En dat bij een stichting waar ik van hou. Ik collecteer voor ze, in februari voor de derde keer alweer.
Ik heb veel met deze stichting omdat ik hersenen bijzonder vind. Zeker omdat ik enkele familieleden heb waaronder ik met autisme. En een paar familieleden met een verstandelijke beperking.

En dan nu over mijn stukje in het Stadsnieuws.
Zoals deze en gene weten is mijn gedichtenbundel op vrijdag 14 augustus uitgekomen.
Dan komt het moeilijkste: promoten van het boek.
Ik heb een promotiemail, een artikel en mijn foto gestuurd naar het mailadres van de krant.
En ja hoor, ik mocht in het krantje staan.
Mijn gevoel is: blij, trots, enthousiast, tevreden, dankbaar en zelfverzekerd (moet wel bekennen dat ik even een emotielijst heb opgezocht, anders kwam ik slechts alleen op blij en trots).
In een krantje staan gebeurd ook niet iedere dag.
En wetende dat mensen mijn artikel hebben gelezen.
En hopelijk levert het voor mij weer meer verkoop op van mijn boek.

Maar ik ben er nog niet, ik ga op meer plaatsen mijn boekje promoten. In kleine stapjes, dat dan weer wel. En mocht het ergens niet lukken met de promotie, dan vind ik het niet eens erg. Het allerbelangrijkste was dat mijn boek uit zou komen. En dat is me maar mooi gelukt!

Het artikel dat op woensdag 26 augustus in de krant stond

Maandag 3 augustus vertrokken Myrthe en ik naar Den Haag. We hadden eerst thuis nog middageten op en gingen toen met de koffers richting bushalte.

Daarna met de trein en toen nog met de tram. Gelukkig was het in de trein rustig en in de tram viel het ook nog mee.

Toen gingen we inchecken bij hotel Sebel.

We hadden een kamer die per trap bereikbaar was, we moesten drie trappen op.

De kamer was goed onderhouden. Je hoort/ziet/leest wel eens verhalen dat een hotelkamer vies is.

Maar wij hadden een leuke kamer met een douche/wc en zelfs een koelkastje en föhn en een ventilator.

Ook een kluisje. Was handig om de tablet van Myrthe in te leggen toen we op pad gingen.

Dinsdag was het een beetje knudde weer en vertrokken we helaas met jas aan naar Escher in het paleis.

Was op zich wel een leuk museum al vond ik ook niet alles interessant.

We gingen wat later op de dag zonder jas naar Scheveningen. Maar wat viel dat tegen. Het werd kouder en we baalden dat we geen jas bij ons hadden.

Dus we zijn maar kort gebleven.

Woensdag werd het wel een stralende en zonnige dag, wat ik wel merkte in de avond.

Ik bleek licht verbrand te zijn. Had er totaal niet bij stil gestaan om me in te smeren. Tja, volgende keer maar wel aan denken dus!

We gingen naar Madurodam. We waren lang niet meer daar geweest dus het was daar heel leuk.

De laatste keer was Myrthe denk ik een jaar of 6.

Donderdag gingen we naar het Kinderboekenmuseum waar ook het Letterkundig museum bijzit.

We hadden toch wat spijt dat we daar heen gingen.

Beetje kinderachtig, maar ja toch wel grappig om eens te zien.

Maar niet voor een tweede keer dus.

Op 1 etage was het wel interessant. Daar zag je ook schrijfwerk van bekende schrijvers.

En een heel oud schrijfwerk van omstreeks 1375-1400.

En een schrijfwerk waarvan de letters zooo klein waren dat het bijna op een geheim schrift leek.

Donderdag avond was het allermooiste en leukste moment.

We gingen eerst bij Subway een lekker broodje eten en daarna met de tram naar Scheveningen.

Het was best druk.

De Pier is ook weer geopend en daar gingen we dus heen.

Je kon er ook gezellig binnen een drankje nuttigen. We namen een heerlijke koude smoothie met aardbeien,frambozen en bramen.

Terwijl we daar zaten ging de zon steeds verder onder, zo prachtig als je dat nog nooit in je leven hebt meegemaakt.

Ja, dat de zon ondergaat zie je hier ook wel. Maar de zon verdwijnt dan achter de bomen terwijl die nog niet helemaal onder is.

Daar in Scheveningen zie je de zon letterlijk in de zee verdwijnen.
En deze keer maar goed dat we nu wel een jas hadden meegenomen want op de terugweg hadden we de jas echt nodig.

Vrijdag hadden we ruim voor tienen in de ochtend weer uitgecheckt. We gingen op het station nog een starbucks drinken en namen toen de trein naar huis.

Dit was in grote lijnen dus de vakantie van ons.

Wat waren mijn moeilijke dingetjes op vakantie door mijn autisme?

Moeite met weggaan omdat ik voor vertrek bedacht wat ik allemaal weer moet doen als ik weer thuis ben. Zoals de was weer doen en dat ik dan meer wasgoed heb om te wassen.
Moeite met plannen. Ik had dan wel een lijstje gemaakt met wat doe dingen maar dat waren voor mijn gevoel toch de wat saaiere dingen. Zo baalde ik bij thuiskomst dat we niet naar het Museon waren gegaan. dat had me achteraf toch leuker geleken dan het Kinderboekenmuseum.
Toch best vlug moe worden van de prikkels. We gingen dus amper 's avonds er nog op uit. Alleen donderdag avond hadden we het wat later gemaakt.

Ik moet ook bekennen dat het voor Myrthe en mij ook de eerste keer was dat we met ons tweetjes op vakantie gingen. Dat maakt het dan toch wel goed.

De laatste keer dat Myrthe op vakantie ging was vorig jaar bij hele goede vrienden van mijn ouders die in Reuver wonen.

En voor mij is het 5 jaar geleden dat ik met een georganiseerde reis met mijn broer naar Texel ging.

Of ik volgend jaar weer ga weet ik nog niet. Misschien dat ik even een jaartje oversla met op vakantie gaan, och ik kan er nog een poosje over denken.