Dat maakt niet uit, tenzij je er last van gaat krijgen.
Ik ben blij dat dit in mijn geval (nog) niet zo is. Ik hoop ook dat het zo blijft. Het is een vreemde dwang. Ik heb er ook aan gedacht dat het misschien geen dwang is maar een tic.
Toch houd ik het zelf op dwang.
Ik heb het al weer een poosje en dat is dat ik op straat als ik losse stoeptegels zie er met mijn fiets overheen moet rijden. Of er overheen lopen.
Beetje vreemd ja. Gelukkig heb ik het in lichte mate, want ik ga losse stoeptegels niet opzoeken. Ik hoef het ook niet iedere dag te doen. Ik hoef ook niet een bepaald ritueel te doen. En al helemaal niet denken: "Stel ik doe het niet, dan gebeurd er iets vervelends".
Toch heb ik wel al een paar keer meegemaakt dat ik baalde omdat ik niet over de losse stoeptegels kon fietsen omdat er net iemand aankwam en dus niet over die tegels heen kon rijden.
Dwangmatigheden kunnen bij iemand met autisme vaker voorkomen.
Ik probeer het uit te leggen hoe ik daar in mijn geval als autist over denk.
In deze snelle wereld wil je, in mijn geval ik, me proberen aan te passen. Dat lukt vrij goed, maar het kost veel energie. Heel veel energie zelfs.
Zo wil ik toch bepaalde controle hebben over mezelf waar iemand uit de snelle wereld niks van begrijpt of niet wil begrijpen.
Controle hebben is mezelf beter voelen. Maar dan wel voor even maar. En dat je iets doet wat een ander niet doet en er niet eens over nadenkt om zoiets te doen.
Ik weet niet of ik dit zo goed heb uitgelegd.
Ik ben eigenlijk niet zo uitleggerig, Of het woord uitleggerig bestaat weet ik niet, denk eerlijk gezegd van niet, maar dan heb ik er een nieuw woord ingegooid haha.
 |
| Met mijn schoen op een losse tegel |
Dan plaats ik er ook een gedicht bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten