Gevoel bij mijn artikel in het Stadsnieuws

Hier ben ik weer met een blog. Het is alweer 3 weken geleden dat ik voor het laatst een blog heb gemaakt.
Soms heb ik gewoon weinig interessants te melden. Of ik vind het niet het delen waard. En het kan ook nog zijn dat ik bepaalde zaken liever privé houd.
Nu heb ik wel weer wat onderwerpen bedacht.

1. Het stukje in het Stadsnieuws
2. Blogs voor op de site van de Hersenstichting
3. Social media
4. Mijn beetje vreemde tic 

Ik ga onderwerpen 1 en 2 behandelen. Onderwerpen 3 en 4 volgen in een volgende blog en dat is zo spoedig mogelijk omdat ik bij onderwerp 3 ook een gedicht heb gemaakt.
En zoals jullie weten deel ik graag blogs maar nóg veel liever een gedicht.

Waarom over blogs op de site van de Hersenstichting? Ik heb namelijk pas geleden de Hersenstichting benaderd met de vraag of ik in een blog mijn gedichtenbundel zou kunnen promoten.
Ik heb er ook bij verteld dat ik blogs maak. Dit was interessant voor hen om te weten omdat er op de website van hen mensen het verhaal doen door middel van een blog.
Deze onderwerpen hebben betrekking op alles wat met de hersenen te maken heeft.
Zo heeft autisme ook met de hersenen te maken. 
Ik kreeg een mail terug met de mededeling dat mijn blogs waarvan ik de link had opgestuurd interessant waren en dat de eerste blog op 7 september online gezet gaat worden. 
Het is de blog die Uniek heet en die ik op 10 juni '15 had gepubliceerd. 
Zo leuk dat ik nu ook blogs kan delen!
En dat bij een stichting waar ik van hou. Ik collecteer voor ze, in februari voor de derde keer alweer.
Ik heb veel met deze stichting omdat ik hersenen bijzonder vind. Zeker omdat ik enkele familieleden heb waaronder ik met autisme. En een paar familieleden met een verstandelijke beperking.

En dan nu over mijn stukje in het Stadsnieuws.
Zoals deze en gene weten is mijn gedichtenbundel op vrijdag 14 augustus uitgekomen.
Dan komt het moeilijkste: promoten van het boek.
Ik heb een promotiemail, een artikel en mijn foto gestuurd naar het mailadres van de krant.
En ja hoor, ik mocht in het krantje staan.
Mijn gevoel is: blij, trots, enthousiast, tevreden, dankbaar en zelfverzekerd (moet wel bekennen dat ik even een emotielijst heb opgezocht, anders kwam ik slechts alleen op blij en trots).
In een krantje staan gebeurd ook niet iedere dag.
En wetende dat mensen mijn artikel hebben gelezen.
En hopelijk levert het voor mij weer meer verkoop op van mijn boek.

Maar ik ben er nog niet, ik ga op meer plaatsen mijn boekje promoten. In kleine stapjes, dat dan weer wel. En mocht het ergens niet lukken met de promotie, dan vind ik het niet eens erg. Het allerbelangrijkste was dat mijn boek uit zou komen. En dat is me maar mooi gelukt!

Het artikel dat op woensdag 26 augustus in de krant stond