Om die reden heb ik er soms een hekel aan dat ik autisme heb.
Mensen zonder autisme zullen vast ook wel zeggen dat ze veel denken, maar zoveel als ik denk....dan zou ik wel willen ruilen.
En dan nog het liefste met een dier. Zij denken niet zoals wij. Hebben niet de hele dag maar woorden en zinnen in hun gedachten. Bij dieren komt de dag zoals die komt.
Zij denken niet: "Wat moet ik straks doen, en hoe doe ik dat. En wat heb ik gisteren gedaan. En wat heb ik gezien." om maar even wat voorbeelden te noemen.
Maar nu dan de vraag waar het om gaat. Waarom ik ben gaan bloggen.
Ik wil mijn gedachten graag delen, hopen dat mensen zullen en kunnen begrijpen wat het leven inhoud voor iemand met autisme.
Ik wil ook wat gedachten kwijt kunnen, zodat ik er niet alleen mee blijf rondlopen.
Nu deel ik uiteraard ook niet alles. Een beetje privé is wel zo fijn.
En dat hoeft ook niet. Als ik de meer wat neutralere dingen maar kan delen. En hopelijk vertel ik mijn verhaal in mijn blogs duidelijk genoeg, anders laat maar weten als je iets niet begrijpt.
Ik begrijp soms iemand zonder autisme niet maar andersom kun je mij ook niet begrijpen.
Misschien heb je ook wel vragen aan mij.
Laat maar horen, dan probeer ik op mijn manier weer een antwoord terug te geven.
Ik had er ook voor kunnen kiezen om een dagboek voor alleen mijzelf bij te houden. Dit heb ik ook gedaan. Begon hiermee al als kind.
Schrijven is altijd al mijn ding geweest.
Ik heb op Word ook nog een dagboek staan. Maar dit heb ik even geparkeerd in de ijskast. Zoals de uitdrukking luidt. (Best grappig, ik als autist zie dit dus letterlijk voor me, dat ik het dagboek in de koelkast heb gelegd).
Dus nu even geen dagboek, maar bloggen om te kunnen delen, mensen kunnen laten lezen hoe ik als autist leef.
Mocht je nog een onderwerp weten waar ik over kan bloggen, laat maar weten. Of ik iets met het onderwerp doe, bepaal ik uiteraard zelf.
Maar tips zijn altijd welkom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten