40 jaar

19 januari 2016, 40 jaar geworden. Klinkt zo anders. Dat ik 40 ben is niet wennen. 

Maar het getal 40 ís wennen. 

Tien jaar lang heb ik het getal 3 in mijn leeftijd gehad.

Maar dat is niet meer zo. Dat maakt het een beetje vreemd en wennen voor mij.

Ik merk nu ik ouder word dat ik steeds vaker aan iets nieuws moet wennen. 

Komt dat door mijn autisme? Dat weet ik wel zeker. 

Als je ouder wordt is alles wat je doet routine. 

Maar is er een verandering, hoe klein ook, dan moet je schakelen. En gedachten bijstellen. Maar de flexibiliteit (als ik die überhaupt al had) wordt minder. Zo ervaar ik het.

Ik heb er op zich geen moeite mee dat ik minder vlug aan iets nieuws wen. Ik ben het gewend. Zo ben ik gewoon. En ik weet dat ik heus wel kan wennen als mensen niet gaan pushen dat ik maar makkelijker moet kunnen schakelen. Gelukkig gebeurt dit nu niet. 

Ik heb een interessant artikel gevonden op het internet. Het gaat me alleen om dit artikel en verder niet om de hele website.  http://www.r95.nl/r95-publicaties/r95-publicaties-ass-op-leeftijd.html

Ik wil een paar zinnen uit dit artikel citeren.

1. Iedereen die ouder wordt, wordt ook minder flexibel. Hun incasseringsvermogen vermindert, ze hebben minder energie en passen zich minder gemakkelijk aan. 

 2. Bovendien zien we allerlei maatschappelijke ontwikkelingen die het er voor mensen met autisme niet gemakkelijker op maken: er zijn veel meer prikkels, op sociaal gebied wordt meer van je verwacht, je moet flexibel zijn en iedereen moet meedoen. Wanneer je afwijkt van het normale, hoor je er tegenwoordig niet meer bij.

Om af te sluiten wil ik melden dat ik me echt geen 40 voel. Ik heb een voordeel dat ik er jonger uit zie. (de meeste mensen schatten mij jonger, hoera). 
Als je ouder wordt is het raar maar waar positief dat je jonger geschat wordt. En als je nog jong bent wil je juist ouder geschat worden.
Ik vind mezelf qua  geestelijk denkvermogen en hoe ik reageer meer een dertiger, misschien zelfs een twintiger.
Toch merk ik lichamelijk wel veranderingen. Zo duurde het wel lang voordat mijn knie waarop ik was gevallen niet meer zeer deed. Heb er toch zeker 3 weken last van gehad.
Met fietsen merk ik nu al dat achterom kijken om te zien of er een auto/fiets achter me aankomt als ik naar links wil  wat moeite kost. Dan heb ik het idee dat ik ga zigzaggen met mijn fiets en de controle verlies. 
Maar al met al voel ik me zoals ik ben, en daar heeft leeftijd niets mee te maken!